NICO WESTERHOF
PHOTOGRAPHER & ALLROUND FILMMAKER
EXTREME MACRO
​
Bij macrofotografie fotografeer je kleine onderwerpen van zeer dichtbij. De vergrotingsfactor loopt dan ongeveer tot 1:1 d.w.z. dat de afbeelding op de sensor ongeveer even groot is als het onderwerp zelf.
​
De foto van een meikever is een voorbeeld van een macrofoto. Deze foto is gemaakt met een speciale macrolens die het mogelijk maakt tot zeer dichtbij scherp te stellen.
Als je nog kleinere onderwerpen wilt fotograferen kom je in het gebied van de 'extreme macrofotografie'. De vergroting begint bij 1:1 en kan oplopen tot wel 10:1 en hoger. Deze vergroting is vrijwel niet te bereiken met een normaal camera objectief.
​
De foto van de kop van een huisvlieg is hier een voorbeeld van. De kop is minder dan 2 mm groot. De sensor van de gebruikte camera (Sony a6300) is 23,6 x 15,7 mm groot waardoor de vergroting op ca. 8:1 uit komt. En bij het afbeelden of afdrukken van de foto wordt de vergroting natuurlijk nog veel
hoger.
Er zijn eigenlijk geen goede camera objectieven beschikbaar die deze vergroting kunnen bereiken. Hiervoor is het nodig om een
microscoopobjectief te gebruiken. Deze wordt dmv. een verloopring op een telelens gemonteerd.
​
Omdat de afstand tussen de lens en het onderwerp erg klein is, én je snel last hebt van bewegingsonscherpte moet de camera op een statief staan.
​
Als je op deze manier foto's maakt blijkt dat de scherptediepte ontzettend klein is. Slechts dat deel waar je op scherp stelt is echt scherp, alles wat er vóór en er achter zit niet. Het gehele onderwerp scherp op één foto krijgen is onmogelijk. Op de linker foto is slechts een deel van de voelsprieten scherp, op de rechter foto alleen een deel van de kop.
Om toch een foto te krijgen van het onderwerp die van voor tot achter scherp is, is een speciale techniek nodig, nl. 'focus stacking'. Dit betekent letterlijk het 'opstapelen van scherpstelpunten'.
​
Je maakt dan een serie foto's waarbij de camera steeds een klein stukje verplaatst wordt. Op deze wijze scan je a.h.w. het onderwerp van voor naar achter (of andersom). Vervolgens gebruik je speciale software om de scherpe delen van de foto's samen te voegen. Afhankelijk van de grootte van het onderwerp en de vergroting zijn er wel 20 tot meer dan 400 foto's nodig om uiteindelijk één scherpe foto te krijgen.
De camera is op een as met schroefdraad (spindel) bevestigd en wordt heen en weer bewogen door een stappenmotor die zeer nauwkeurig te regelen is. De stappenmotor is het zwarte blokje rechts op de foto. Met dit apparaat kan de camera in stapjes van 1 micrometer (= 1/1000 mm) verplaatst worden. Een stapgrootte van 10 tot 50 micrometer is meestal voldoende.
Het zwarte apparaat met de schakelaars bevat elektronica en software die de stappenmotor aanstuurt. En automatisch na iedere verplaatsing een volgende foto maakt.
​
Bovenin de foto is een softbox zichtbaar met 4 studiolampen van elk 135 W. Er is nl. veel zacht licht nodig.
​
Het onderwerp (een klein kevertje) is op een magnetische houder bevestigd die op een 3D kruistafel staat. Hiermee kan het onderwerp in alle richtingen verplaatst worden.
​
Het zwarte doekje aan de linker kant is de achtergrond.
​
Google op 'extreme macro' en 'focus stacking' voor meer info!
